Varsayalım çocuğunuz elinde yeni bitirdiği resmiyle gelip size resminin nasıl olduğunu sordu. Kendi fikrimizi söylemeden önce onun fikrini sorabiliriz. Bu sayede resmi kendi değerlendirmiş olur. Ona göre resim güzelse “güzel” der. Sonrasında biz de ona katıldığımızı söyleyebiliriz. Bu sayede önemli olanın birilerinin beğenisini, onayını kazanmak yani dikkatlerini çekmek değil, insanın yaptıklarına ve dolayısıyla kendine biçtiği değerin daha önemli olduğu fikrini çocuğa benimsetmiş oluruz. Soruları çocuğun yaşına, becerisine, varsa özel durumuna göre sadeleştirebiliriz. “En çok neresini beğendin? Beğenmediğin ya da daha iyi yapmak istediğin bir yeri var mı?” vb benzeri sorularla kendi resmini değerlendirerek öz farkındalığı da oluşur. Kendinin,  yaptıklarının ve yapamadıklarının farkında olur. Kendini değerli gören ve saygı duyulan bir çocukta öz saygı da gelişir. 

Basit bir “Anne-baba-öğretmenim resmim nasıl olmuş?” sorusunda ortaya çıkan eğitim fırsatları sizleri şaşırtabilir. Resim sadece küçük bir örnekti. Bunu her duruma uyarlayabilirsiniz. Bu ve benzeri eğitim fırsatlarını gözden kaçırmamanız dileğiyle, huzurla kalın. 

Abdullah ZENGİN
Psikolog